Tháinig Cian (15) ar ais abhaile ó deireadh seachtaine ag sciáil in Utah lena athair. Traochta, ach miongháire ar a aghaidh. Gan alán le rá ach ní rud as an ngnáth é sin, d'inis an miongháire an scéal. Deacair do clan tSuibhne smaoineamh ar aon rud nuair atá aimsir an sneachta anseo. I gcónaí bíonn na ceisteanna: An bhfuil sé ag teacht? Nach bhfuil underarmour na fothéadaí is fearr? Conas atá an sneachta in Utah? An bhfuil sé ró fhuar san Adirondacks? Aon seans go mbeadh lá saor ón scoil amárach agus gur féidir linn dul go dtí na sléibhte? Aon scéala faoin dream a bhí caillte sa avalanche? Agus na firici: “Bíonn na fógrái sin a chur brú ar daoine áirithe dul díreach isteach sna áiteanna baolacha” Ach, is rud éigin i bhfuil an skier comórtas a bheith leis féin ar an bhfána agus os rud é go bhfuil an iomarca smacht orainn sa tír seo beidh dream ann i gcónaí a cuirfidh iad féin i mbaol saoirse ón rialacha a mothú.
Bhí brón orm a chloisint go mbeidh 40 milliún chaite ag an rialtas ag an inauguration ceremonies i lár na seachtaine seo. Tuigim go bhfuil cóisir mhór uathu agus nílim a rá nach bhfuil sé sin ceart ach 40 milliún? Nach bhfuil sé sin thar an barr? Is cosúil go dtagann an cuid is mó don airgead seo ó gnóthaí mhóra eagsula ach bí ag smaoineamh go bhfuair cuigear daoine bás aréir i Nua Eabhrac de dheasca an fuacht. Daoine gan díon ar bith orthu agus é timpeall 9 gcéim lasmuigh. Tuige nach féidir le na gnóthaí céanna cúpla mhilliún a thabhairt don Homeless Shelters? Salvation Army agus a leithéad a bhíonn ag obair ar son na boicht sa chathair. Bheadh go leor fághta acu don rialtas agus ni gá dóibh a bheith buartha nach mbeadh lé ag an rialtas leo. Bíonn i gcónaí.
No comments:
Post a Comment