D’oscail mé tarraiceán na cistine ar maidin agus mise fós i mo chodlatán agus cé a bhí ann ach luch bheag ag rith timpill idir na sceana agus na foirc. Baineann lucha geit asam i gcónaí. Is fuath liom iad. Ligeas scread asam agus d’imigh sé go tapaigh áit éigin idir an tarraiceán agus an falla agus mise fágtha scriosta, mo chroí ag bualadh go trom. Lag….. Bíonn Paraic as baile i gcónaí nuair a tharlaíonn crisis! (Bhíos níos fearr cúpla seachtain ó shin gan aibhléis.) Ach níor tháinig líonrith amach is amach orm. Tar éis nóiméid nó dhó bhíos ceart go leor ach orm an tarraiceán a glanadh amach. Cén fáth go mbíonn lucha chomh neirbhíseach sin ag fágáil chaca gach áit ina ndiaidh? Agus ceist eile, cén fáth nach raibh Púca agus Banba ag obair sinn a choimeád saor ón mionainmhithe mar iad siúd? 'Sea, tá saol an Mhadaidh Bháin ag an mbeirt sin. Tá orm gaiste a chur anocht le súil nach dtéann na cait ró gar do………..
No comments:
Post a Comment