Féile an tSamhraidh

Ceannaire an mhórshiúil.

Bíonn "Firetrucks" ana thabhachtach i gcónaí!

Cuirtéis ceithre ghunna a scaoileadh

Luadh ainmneacha na marbh ón bhaile seo

Tosaíonn an Samhradh oifigiúil anseo ar Memorial Day, an Luan seo chaite. Lá breá a bhí ann agus ar ndóigh bhí mórshiúil sa bhaile seo maraon lena bailte beaga agus móra ar fud na tíre. Is baile an bheag é seo agus tagann cuid againn amach ar a deich a chloig ar maidin lá na féile tacaíocht a thabhairt…Buailtear le na daoine céanna ag an ocáid seo gach bliain.
Is maith liom an traidisiún agus ní thuigim i ndáiríre nach dtagann níos mó daoine amach ar an sráideanna beaga ómós a thabhairt do saighdiúirí uile a fuair bás san am thart agus iad siúd atá in Iraq nó Afghanistan nó pé áit an lá atá inniu ann. Bíonn orthu a gcuid oibre a dhéanamh de réir a ndualgais, gan cheist. Níl orthu atá an locht.
Ní raibh ach timpeall trí chéad daoine ag an mórshiúil seo, ar an mhéad.

An Tréimhse in Oregon.

Sorcha Ní Chonchuir, iníon Ashlinn Adams agus Tommy Ó Conchúir agus an gaeilgeoir is óige ag an Lá na Gaeilge. Bhíomar i Salem an lá seo agus an ghrian ag spalpadh anuas orainn.

Cailín ó ceann des na treibheanna i Salem.

Multnomah Falls. 620 Throigh

Bob agus Éamonn

Cuireann sé ionadh agus áthas orm i gcónaí an tsuim mhór sa teanga a bhíonn le braith go rialta ag imeachtaí sa tír seo… Bhí an Lá na Gaeilge i bPortland, Oregon, ana mhaith ar fad. Is dócha go raibh breis agus ochtú páirteach sa deireadh, idir daltaí, múinteoirí agus ceoltóirí. Bhí ceithre leibhéal de rang Ghaeilge, agus trí rang ar gach leibhéal i rith an lae agus do bhí na ceardlanna amhránaíochta, cheoil agus rince scaipeadh eatarthu. Bhí léacht faoi shaothar Nuala Ní Dhomhnaill i lár na maidine agus ansin chuir céilí deireadh le cúrsaí an lae. Bhí ceathrar againn ag múineadh, Ger Killeen (as Luimneach, lonnaithe i bPortland), Lucy Ni Breathnach (as Corcaigh, lonnaithe i bPortland) Éamonn Ó Dónaill (as Tír Chonaill, lonnaithe i mBaile Átha Cliath) agus mise, (as Luimneach, lonnaithe i NY). Teanga idirnáisiúnta! (Faire Esperanto….)

Rinne an fhoireann, faoi stiúir Bob de Búrca agus Aislinn Adams, an-jab ….. Anois beimid uile ag súil leis an gcéad Lá mór eile amach ansin i bPortland i 2008! Cá bhfios, b’fhéidir Deireadh Seachtaine na Gaeilge uair éigin?
Sos an deas domsa a bhí ann agus chaitheas cúpla lá roimh agus cúpla lá tar éis an Lá Mór i mo thurasóir.

Bhí an aimsir an-oiriúnach chomh maith!! Bíonn fíor aimsir na hÉireann acu i Oregon agus Washington State. Bhí sé ag cur báistí an t-am ar fad… beagnach …….AGH!!! An bháisteach bhog sin a leanann idir lá is d’oíche… ....tuigeann cách……… Ní raibh sé ró fhuar ach tagann an fhuacht ormsa i gcónaí ó éadaí tase nó fiú ón aer tais nuair a bhíonn an aimsir bog mar seo. Níl éalú as, ach an teas lárnach a chur i bhfeidhm le cuairt a thabhairt ar an bpub go rialta, agus rinnemar amhlaidh...… Chuamar ar turais beaga ag féachaint ar easa anseo is ansiúd sa cheantar agus ar ndóigh thugamar cuairt ar Powells, siopa leabhar mór le rá i lár Portland. Chonaic mé teacht le cheile, nó ceiliúradh, ocht dtreibh os comhair Halla an Rialtais i Salem, sin príomhchathair an Stáit. Bíonn brú ar na hIndiach i gcónaí, is cosúil gur ghoid na feirmeoirí uisce ó na haibhneacha le déanaí i gcomhair a gcuid bairr. Cuireann sé seo brú ar saol na mbradán, eisc atá an tábhachtach i gcultúr na hIndiach Meiriceánaigh, ní hamháin ina sean scéalta ach fiú ina ngnáth saolta an lá atá inniu ann. Ach do bhí an-ceiliúradh le feiscint an lá seo i Salem, agus dea chuma ar chách. Rinne roinnte déagóirí ó na treibheanna damhsa le cheile ina gnáth éadaí, (chuir sé seo rince ar a sean nós ar intinne agam, go mór mhór ag an oireachtas agus na déagóirí uile ag damhsa le cheile)………Bhí cuid acu gléasta ina balcaisí traidisiúnta.

Dúradh linn go raibh ceol breá le fáil i bPortland agus thángamar air oíche Dé Dhomhnaigh i Pick Up (Ní trucail ach ainm an phuib…...pub deas go leor ach boladh aisteach na coinclí a bhí ag teacht aníos an staighre....) agus oíche Dé Luain i Moon and Sixpence. Ni fheadar cad iad ainmneacha na gceoltóirí ach bhíodar uile go hiontach. Oíche Dé Luain bhíos i mo shuí sa phub ag déanamh mionchaint le bean deas chairdiúil, cheapas ar dtús gur bhualeas lei áit éigin cheana, bhí súil aithne agam uirthi??? Bhíos mí-cheart, ach ceart i slí, do bhí súil aithne agam uirthi óna DVD Dance Sean Nós. DVD a fuair mé ag an Oireachtas anuraidh agus a luaigh mé ar an mblog seo cúpla uair. Maldon Meehan a bhí inti, agus bean mór damhsa í siúd. Bhí sí ag damhsa ar an sean nós sa Moon and Sixpence an oíche sin. Is aoibhinn liom an saghas damhsa seo agus anois tar éis bualadh léi tá fonn orm cleachtadh a dhéanamh arís agus na céimeanna bunúsacha a fhoghlaim ar a laghad.

Tá thiar orm anois le mo chuid oibre ach b’fhiú an turas.

Ar Saoire!

Anseo i Salem Oregon ataim! Beidh La na Gaeilge ar siuil anseo i Marylhurst College, Portland, amarach, an chead La na Gaeilge anseo riamh agus creid no na creid beidh breis agus ochtu daoine pairteach…(nios mo is docha. mar i gconai tagann daoine ar an la nach bhfuil claraithe ar chor ar bith). Ta an ocaid curtha le cheile ag Bob de Burca agus Aislinn Adams le cabhair o foireann iontach ata ag obair leo. Tuilleadh eolais i gceann la no dho.
Ta an aimsir go brea anseo, nios fionuaire na Nua Eabhrac ach an deas. Bhraitheas on gcead dul sios go raibh an t aer cosuil leis an aer in Eirinn. Ur….ach aeraid tais ata ann! Ta cuma alainn agus beagnach gach rud faoi bhlath cheanna.

Ar ais ó deireadh seachtaine in Esopus, seo thuas dream againn a bhí ag léamh gearrscéalta ó pheann Tomas Bairéad le cheile. Bhí na scéalta go breá, ón leabhar “An Geall A Briseadh” dá chuid. Thug Seán Molloy (ar chlé) cóipeanna dúinn ón leabhar a bhí aige ar scoil i gConamara.

Cheapaim go bhfuil ceird scríbhneoir an ghearrscéil le feiscint go soiléir sna scéalta seo. Plean agam anois teacht ar leabhar eile ó Tomas Bairéad “Cumhacht na Cinniúna ” Tá cóip sa leabharlann ag feitheamh orm. Gheobhaidh mé inniu é. ( Bhí Soisear Mac Coinnaith linn chomh maith ach eisean an griangrafadóir! )

Tán galar Lyme ar Cara bocht. Thug mé go dtí an tréidlia inné, scrúdú na bliana. Fuair sé gnáth scrúdú fola, agus bíonn uirthi insteallthaí a fháil gach bliain, na vacsaín, i gcoinne confadh (rabies,) conslaod (distemper) agus araile. Bhíos cúig seachtaine déanach an choinne seo a shocrú agus taobh istigh an fhuinneog chaol sin fuair sí an galar ó sceartán fhia. Bhí an galar seo ar Páraic faoi dhó, ar Eimhin faoi dhó, ar Eoghan uair amháin agus ar Cian uair amháin. Ní raibh sé riamh orm, B le D.………. Beidh Cara ag ghlacadh antiobiotics anois ar feadh míosa. Ní raibh airíonna an ghalar uirthi ar chor ar bith. Anois tá orm piollaí a thabhairt dí idir maidin is d’oíche i bhfolach ina cuid bia. Bíonn a fhios aici áfach mar is cailín ana glic í agus í ag iarraidh iad a sheachaint i gcónaí….
Beidh mé ag imeacht amárach ar turas gearr go Portland, Oregon agus í a fhágáil faoi cúram an líon tí anseo. Ní maith liom páiste nó peata a fhágáil tinn agus mé ar turas.

Rotha Mór an tSaoil.

North Enters New Power Sharing Era. Ceannlíne san Irish Times inniu. Dé gnáth sheachnaím cúrsaí pholaitíochta anseo agus is lá aisteach é seo. Tá siad uile chomh gung ho sin, tá an t-am atá thart uile faoin mbrat anois…..Fan go bhfeicfimid cad a tharlóidh tar éis an mhí na meala! Ach táim dóchasach ar son muintir tuaisceart na hÉireann, go h airithe iad siúd a bhí sáite sna trioblóidí ar an dá thaobh. Tá súil agam go mbeidh siad in ann spiorad an chonartha seo a ghlacadh….. ach fiú domsa, (agus mise ó chlann nach raibh baint acu i gcúrsaí polaitíochta an tuaiscirt, ach amháin mar lucht féachana an deiscirt,) bíonn sé i gcónaí deacair dom smaoineamh ar Ian Paisley gan mórán déistine.

Leanann an bhóthair ar aghaidh i slí amháin, ní stopann sí choíche.

Tá cara liom an-tinn faoi láthair. Bhí a fhios againn, mise agus cúpla cara dó, nach raibh gach rud i gceart leis ar feadh tamaillín ach thit an tóin as an saol an tseachtain seo chaite agus tá sé san otharlann anois, fad is atáimid uile ag leanúint le gnáth eachtraí ár saolta agus ag smaoineamh air agus ar a chlann. Sin mar atá, tagann an grian aníos agus imíonn sí síos.

Craic agus Comhluadar (Pleidhcíocht sa phub)

Braithim go bhfuil an samhradh buailte linn!
Cé nach bhfuil i gceist ach an t-earrach, tagann mothúcháin an tsamhraidh chomh luath agus a bhraithim teas na gréine ag spalpadh anuas ar mo chraiceann geal!

Is aoibhinn liom é agus is aoibhinn liom na séasúir uile.

Chuireas tús leis an deireadh seachtaine oíche Chéadaoin! Tháinig dream againn, an Club Chéad Céadaoin, le cheile i Dunne’s phub i White Plains agus ós rud é go raibh an ceol go breá (Brian Conway agus a chairde, Joanie Madden ina measc) bhí orainn rince! Bainim an-taitneamh as damhsa ach faraoir bíonn na rincí go léir measctha agam agus ní bhíonn muinín agam a bheith páirteach i seit muna bhfuil an t eolas ag mo pháirtí.(Má bhíonn an t eolas aige bím ceart go leor ag leanúint ordaithe!!!!!)
Bhí an t-ádh dearg liom agus le mo chara Mairéad oíche Chéadaoin mar do bhí Noel, Alphie, Cathal agus Maitiú inár gcomhluadar agus iad uile in ann damhsa. Ní fheadar cén saghas seiteanna a bhí ann ach do bhí an-craic againn. Chuala bean sinn ag caint as Gaeilge agus tháinig sí chugainn, Siobhán Ní Cinnéide as Daingean Ui Chúis ó dhúchas a bhí inti agus í ina cónaí i White Plains anois. Bhuaileamar lena deirfiúr atá ar turas ón nDaingean faoi láthair agus ní fada go rabhadar ag damhsa linn chomh maith. Measaim gur chuir sé ionadh ar mhac Shiobhán í a chloisint ag caint go compordach sa Ghaeilge linne, gan trácht ar a aintín a fheiscint ag rince an cornphíopa os chomhair an tslua sa phub, agus damhsóir breá a bhí inti. Bhíomar uile “maith go leor” cé nach raibh mórán le n-ól againn.