Sorcha Ní Chonchuir, iníon Ashlinn Adams agus Tommy Ó Conchúir agus an gaeilgeoir is óige ag an Lá na Gaeilge. Bhíomar i Salem an lá seo agus an ghrian ag spalpadh anuas orainn.
Cailín ó ceann des na treibheanna i Salem.
Multnomah Falls. 620 Throigh
Bob agus Éamonn
Cuireann sé ionadh agus áthas orm i gcónaí an tsuim mhór sa teanga a bhíonn le braith go rialta ag imeachtaí sa tír seo… Bhí an Lá na Gaeilge i bPortland, Oregon, ana mhaith ar fad. Is dócha go raibh breis agus ochtú páirteach sa deireadh, idir daltaí, múinteoirí agus ceoltóirí. Bhí ceithre leibhéal de rang Ghaeilge, agus trí rang ar gach leibhéal i rith an lae agus do bhí na ceardlanna amhránaíochta, cheoil agus rince scaipeadh eatarthu. Bhí léacht faoi shaothar Nuala Ní Dhomhnaill i lár na maidine agus ansin chuir céilí deireadh le cúrsaí an lae. Bhí ceathrar againn ag múineadh, Ger Killeen (as Luimneach, lonnaithe i bPortland), Lucy Ni Breathnach (as Corcaigh, lonnaithe i bPortland) Éamonn Ó Dónaill (as Tír Chonaill, lonnaithe i mBaile Átha Cliath) agus mise, (as Luimneach, lonnaithe i NY). Teanga idirnáisiúnta! (Faire Esperanto….)
Rinne an fhoireann, faoi stiúir Bob de Búrca agus Aislinn Adams, an-jab ….. Anois beimid uile ag súil leis an gcéad Lá mór eile amach ansin i bPortland i 2008! Cá bhfios, b’fhéidir Deireadh Seachtaine na Gaeilge uair éigin?
Sos an deas domsa a bhí ann agus chaitheas cúpla lá roimh agus cúpla lá tar éis an Lá Mór i mo thurasóir.
Bhí an aimsir an-oiriúnach chomh maith!! Bíonn fíor aimsir na hÉireann acu i Oregon agus Washington State. Bhí sé ag cur báistí an t-am ar fad… beagnach …….AGH!!! An bháisteach bhog sin a leanann idir lá is d’oíche… ....tuigeann cách……… Ní raibh sé ró fhuar ach tagann an fhuacht ormsa i gcónaí ó éadaí tase nó fiú ón aer tais nuair a bhíonn an aimsir bog mar seo. Níl éalú as, ach an teas lárnach a chur i bhfeidhm le cuairt a thabhairt ar an bpub go rialta, agus rinnemar amhlaidh...… Chuamar ar turais beaga ag féachaint ar easa anseo is ansiúd sa cheantar agus ar ndóigh thugamar cuairt ar Powells, siopa leabhar mór le rá i lár Portland. Chonaic mé teacht le cheile, nó ceiliúradh, ocht dtreibh os comhair Halla an Rialtais i Salem, sin príomhchathair an Stáit. Bíonn brú ar na hIndiach i gcónaí, is cosúil gur ghoid na feirmeoirí uisce ó na haibhneacha le déanaí i gcomhair a gcuid bairr. Cuireann sé seo brú ar saol na mbradán, eisc atá an tábhachtach i gcultúr na hIndiach Meiriceánaigh, ní hamháin ina sean scéalta ach fiú ina ngnáth saolta an lá atá inniu ann. Ach do bhí an-ceiliúradh le feiscint an lá seo i Salem, agus dea chuma ar chách. Rinne roinnte déagóirí ó na treibheanna damhsa le cheile ina gnáth éadaí, (chuir sé seo rince ar a sean nós ar intinne agam, go mór mhór ag an oireachtas agus na déagóirí uile ag damhsa le cheile)………Bhí cuid acu gléasta ina balcaisí traidisiúnta.
Dúradh linn go raibh ceol breá le fáil i bPortland agus thángamar air oíche Dé Dhomhnaigh i Pick Up (Ní trucail ach ainm an phuib…...pub deas go leor ach boladh aisteach na coinclí a bhí ag teacht aníos an staighre....) agus oíche Dé Luain i Moon and Sixpence. Ni fheadar cad iad ainmneacha na gceoltóirí ach bhíodar uile go hiontach. Oíche Dé Luain bhíos i mo shuí sa phub ag déanamh mionchaint le bean deas chairdiúil, cheapas ar dtús gur bhualeas lei áit éigin cheana, bhí súil aithne agam uirthi??? Bhíos mí-cheart, ach ceart i slí, do bhí súil aithne agam uirthi óna DVD Dance Sean Nós. DVD a fuair mé ag an Oireachtas anuraidh agus a luaigh mé ar an mblog seo cúpla uair. Maldon Meehan a bhí inti, agus bean mór damhsa í siúd. Bhí sí ag damhsa ar an sean nós sa Moon and Sixpence an oíche sin. Is aoibhinn liom an saghas damhsa seo agus anois tar éis bualadh léi tá fonn orm cleachtadh a dhéanamh arís agus na céimeanna bunúsacha a fhoghlaim ar a laghad.
Tá thiar orm anois le mo chuid oibre ach b’fhiú an turas.
No comments:
Post a Comment