An Bheilg, Féiniúlachtaí gan Náisiúnachas

Ní fheadar in Éirinn cad atá ar siúl sa Bheilg! Tá sé ráite anois go bhfuilid gan rialtas ar feadh breis agus 250 lá. Deirtear go bhfuil dhá phríomhchultúr ann agus go léirítear na cultúir is mó seo trí teangacha na ndaoine, an Pléimeannais a labhraítear sa tuaisceart agus an Fhraincis a labhraítear sa deisceart, ach cloistear an Ghearmáinis chomh maith san oirthear agus is dócha go bhfuil teanga nó dhó eile le cloisteáil sa tír seo chomh maith. Tá suim ag lucht an tuaiscirt a bheith saor ó chúram an deiscirt de réir dealramh. B'fhearr leo neamhspleáchas agus a gcultúr féin a chothú sa tuaisceart, agus ar ndóigh tá an tuaisceart i bhfad níos saibhre.....b'fhéidir go bhfuilid tuirseach costasaí an deiscirt a íoc?... agus de dheasca sin tá scartha uathu! (nach bfhuil an Ghearmáin tuirse ó chostasaí Eirinn a íoc...) Agus tagann ceist na féiniúlachta aníos, sa naoú aois déag ba é an náisiúnachas a tháinig i réim, ach tá a ré thart sílim- ní chloistear mórán faoi náisiúnachas níos mó, féiniúlacht atá i réim. Leigh mé sa NY Times inniu go bhfuil Hans-Peter Fredrich (Interior minister úr sa Ghearmáin ) tar éis a rá nach bhfuil cónaí ceart ag Islam sa Ghearmáin os rud é nach bhfuil bunadh Gearmánaigh ann...... agus tá trioblóidí nach beag ar siúl sa bhFraince maidir leis an Maison de l'Histoire. Bhíodh náisiúnachas níos fusa a thuiscint ná an fhéiniúlacht, baineann féiniúlacht an lá atá inniu ann le mothúcháin theibí atá níos doimhne i slite agus níos éadoimhne i slite eile. Is féidir féiniúlacht a thabhairt chun cinn, is féidir í a athrú....ach ní dóigh liom go maireann cúrsaí pholaitíochta, cúrsaí staire agus cúrsaí féiniúlachta óna chéile, tá siad go léir measctha suas agus ní féidir líne a chur eatarthu, tá dlúthbhaint, spleáchas agus saghas spleáchríche ann chomh maith, agus ní bheidh deireadh leis an scéal go deo na ndeor.