Oibrigh, a namhaid Obair, agus mo chluasa bochta

Is iomaí gearán a chloistear faoi fhógraí i nGaeilge timpeall na tíre nuair a bhíonn botúin chló nó ghramadaí le feiscint orthu, ar a laghad sílim go bhfuil níos mó fógraí agus comharthaí le feiscint anois i gcomparáid le 20 bliain ó shin! Ach cén fáth na botúin? Is dócha go mbíonn scríbhneoirí áirithe leisciúil? Nó b'fhéidir go gceapann siad go bhfuil Gaeilge réasúnta maith acu agus seans go bhfuil - an mbíonn siad ag brath ar an bhfoclóir gan tuairim chruinn a fháil de struchtúr, infhilleadh agus araile sa teanga,?ní fheadar. Is minic a fheictear cur síos nó samplaí dochreidte ar Facebook faoi bhotúin agus bíonn na sluaite míshásta leo, ach bíonn daoine nó comhlachtaí tuillteanach fógraí a cheartú gan náire a chur orthu go bhfios dom.

Bhaineas sult as an bhfíseán a chonaic an tseachtain seo chaite, ag magadh faoi chás an Ghaeilgeora mar chréatúr an-tugtha don Ghramadach! Bhuel, anois is arís, caithfidh mé a admháil go mbíonn mo chroí istigh sa chás céanna, ní i gcónaí, bíonn botúin agamsa go minic agus bím ag foghlaim an t-am ar fad, ach ceann amháin a chuireann isteach go mór orm le cúpla bhliain anuas ná mí-úsáid an fhocail "Obair".
Cloisim an botún seo in úsáid  de ghnáth san aimsir chaite, "D'obair "  in ionad "D'oibrigh" .......ach níos measa anois tá sé feicthe agam i scríbhneoireacht, ar líne agus fiú i CV. "D'Obair mé ......" .....An bhfuil tuiscint faoin difear idir ainmfhocal agus briathar ag dul amú anois? Cad ba cheart a dhéanamh? Focal i gcluas an duine? Agus má bhíonn Gaeilge líofa ag an duine? Cad ansin.. deoch eile?
Tá súil agam nach bhfuilim i m'aonar agus mé beagáinín corraithe faoi seo - cuireann sé isteach ar mo chluasa bochta!!!

https://vimeo.com/248301649

Deireadh ciúin

Ní ábhar ró-shuimiúil é cúrsaí pholaitíochta an lae. Uair amháin, nach bhfuil ró fhada siar, ba é tús an lae am speisialta domsa. Caife i mo lámh, an nuachtán (nó Ipad) os mo chomhair ar an mbord, radharc deas romham trí fhuinneog na cistine.......seal a chaitheamh ag léamh faoi chúrsaí reatha roimh tús an lae oibre....... Braithim anois gurb iad na focal "Fadó, fadó...." atá oiriúnach agus mé ag smaoineamh ar an tréimhse thaitneamhach sin....anois bíonn díomá orm beagnach gach maidin ag féachaint ar cinn-línte an lae! Cnaipí a thomhais, masla cainte a thabhairt......srl. srl.  Is léir go bhfuil an domhan mór ina phraiseach, an iomarca gáifeachais lá tar éis lae, níl tús ná deireadh leis. 

Tá an domhan beag i bhfad níos tábhachtaí ach faraor níl gach rud i gceart anseo faoi láthair ach an oiread. Tá mo chait Banba agus Púca ag éirí sean, níl dul as. Tá siad breis agus ceithre bliana déag d'aois anois, ón ál céanna a thángadar, deirfiúr agus deartháir atá iontu. Tá Púca ina fhear scafánta fós ach tá galar na seanaoise ag teacht ar Bhanba bocht, ní oibríonn a fhaireog thíoróideach i gceart níos mó. Bíonn ocras agus tart i gcónaí uirthi ach bíonn sí ag cailliúint meáchan mí tar éis míosa ag an am céanna, ní bhíonn sí compordach - i gcónaí gnóthach. Cuireann an galar seo brú ar a duáin agus ar a croí. Níor oibrigh an gnáth-leigheas ar chor ar bith - (Chuir an leigheas a fuair mé anuraidh tinneas ar a bolg agus de dheasca sin níl inti anois ach cúig phunt mheáchain.) Tá sí chomh beag agus tanaí anois go cheapfá nach bhfuil inti ach piscín, an créatúr. Chuireas tús le leigheas nua an tseachtain seo, feicfimid taobh istigh coicíse an oibríonn sé. Bíonn orm an leigheas a chuimilt taobh istigh dá cluas sa mhaidin agus arís san oíche gach lá, téann sé díreach trí craiceann a cluasa in ionad trí a bolg. Deirtear liom nach bhfuil an córas seo chomh h-éifeachtach le h-é a shlogadh siar ach ní dóigh liom go bhfuil an tarna suíochán sa bhuaile agam do Bhanba bocht, seans maith go bhfuil a rás beagnach rite aici tá a fhios agam, ach tabharfaidh mé seans dí laethanta compordacha a bheith aici ag an deireadh, gan a bheith cráite leis an ocras agus leis an tart, agus sílim go bhfuil tairbhe an leighis le feiscint cheana féin, bhí lá breá ciúin aici, cosúil liom féin.