Oiche Shamhna

Anseo ataim i Luimneach in Internet Cafe ag iarraigh mo mhear a choimead ar mo chuid ephoist srl. Nil an aimsir go dona, tais go leor ach nil se fuair mar a bhionn se de gnath ag an am seo den bhliain. Dorcha go luath sa trathnona anois agus ar ndoigh beidh na paisti fiain anocht....ta an chathair ag feachaint go brea ach amhain an tracht, ach ni sceal nua e sin...........

Ar Chipíní

Níl scéal fós ó oifig Patrick Fitzgerald. Is cosúil go bhfuil lucht an rialtais i Washington ar chipíní!
Beidh mé ag imeacht go Boston sa thráthnóna agus ansin go Sionainn, (i bhfad níos saoire ná díreach ó NYC go Sionainn.) Ba ghearr, is dócha, go ligfidh an scéal chun dearmaid. Nuair a thagaim ar ais beidh scannal nua ann.
…..Seachtain i gcathair Luimnigh agus trí lá i gcathair Corcaigh ag Féile na Samhna.

Plamegate

Nó, mar a chonaic ar maidin, “Plame Name Blame Game “

Dáiríre, tá an cheist seo casta ach ní thuigim rud amháin. Ba é Robert Novak an iriseoir a scríobh an t-alt ar dtús i 2003 ach ní chloistear a ainm ró mhinic le déanaí. Tuige nár chuireadh ceist a fhoinse eolais díreach air? Fháil amach cé hiad na daoine atá orthu an locht? Anois tá Judith Millar ar ais faoin spotsolas agus soléir nach bhfuil a iar chairde sa NY Times ró shásta léi. Níl a smaointí ró shoiléir mar dhea, agus ar ndóigh tá an scéal níos doimhne ná a gceapfá. Tá sé ráite go mbeidh níos mó eolais againn an tseachtain seo, toradh scrúdú Patrick Fitzgerald, ach an mbeidh an fhírinne ghlan riamh againn?

Ré an Riomhaire i Saolta na nÓg

Leigh mé alt sa NY Times inniu faoi páistí a gcaitheann an iomarca ama ar an ríomhaire agus chuireann sé seo isteach ar a dtuismitheoirí.
Tuigim ar thaobh amháin, tá athrú tagtha ar saolta na bpáistí, feicim nach bhfuil suim ag mo chuid sa teilifís ar chor ar bith mar shampla, agus ba é an trioblóid a bhí ag tuismitheoirí roimhe an ré seo, ré an ríomhaire. Sílimse gur rud ana mhaith é nach bhfuil suim acu sa teilifís mar is annamh, dar liom, a bhíonn aon rud ab fhiú dóibh am a chaitheamh ag féachaint air.
De réir dealraimh, an lá atá inniu ann, bíonn páistí ó seacht mbliana d’aois ina suí cúpla uair roimh scoil seans IM lena gcairde, cé go mbuailfidh siad le cheile i gcionn cúpla uair. Seo an tslí ina iompaíonn siad faoi láthair. Fanann siad ina seomra leo féin ach bíonn siad i dteagmháil lena gcairde an t-am ar fad, páirteach i gcluiche timpeall an domhan, (warcraft srl), tá siad thar tréimhse an cellfón fiu, níl siadsan úsáideach ach amháin nuair nach bhfuil siad os chomhair an ríomhaire, agus is fánach an uair sin!……….. Dar le David Levy, ollamh in Ollscoil Washington, go bhfuil an athrú seo le feiceáil sa chultúr iomlán, ag tagairt ar machnamh, dúirt sé “That’s true for the whole culture, most adults have a hard time doing that too. What we are losing is the contemplative dimension of life.”
Má bhíonn sé sin fíor níl sé ceart an locht a chur ar na ríomhairí nó ar an saol nua aimseartha seo. Athraíonn sibhialtachtaí i gcónaí, maraon teanga, chomh fada is a bhíonn siad beo, deacair an locht a chur ar aon rud áirithe.

Aisteach, ach aon uair a bhím ar tí dul ar saoire tagann tonnta oibre isteach chugam. Is maith an rud é, íocann an méid seo obair breise as mo thuras go Éireann...........As seo amach nuair nach bhfuilim ró ghnóthach ba choir dom an focal a scaipeadh go mbeidh mé ag imeacht ar feadh coicíse nó mar sin, ansin gan amhras beidh mo clients i dteagmháil.

Níl Cothrom na Féinne ann!

Bhí sé in am scrúdú súile a bheith agam agus bhíos ag smaoineamh ar lionsaí a fháil. Is cuma liom na spéaclaí ach cheapas go mbeadh sé níos éasca ó thaobh an sciáil de…(agus tá aimsir na sciála ag teacht Deo Gratias)…….Bhaineas triail astu blianta ó shin ach caithfidh mé a rá go raibh mé ró leisciúil an méid sin glantachán a dhéanamh gach oíche leo srl. Rud eile ná níor cheap mé go raibh mo radhairc chomh maith leo agus a bhí sé le mo spéaclaí. Ar aon cuma chuaigh mé go dtí an radharceolaí agus fuaireas amach go bhfuil na lionsaí i bhfad níos fearr an lá atá inniu ann ná ocht mbliana ó shin agus go bhfuil siad saor go leor anois…. Fuaireas iad. Ní raibh mo radhairc ró mhaith, rinneadh iarracht é a réitigh le péire eile. No go. Bhí scrúdú eile agam agus is toradh an scrúdú sin ná go bhfuil cruth as an gnáth ag mo mheallta súile…..Ní féidir le na lionsaí greim maith a choimeád ar mo mheallta, tá cuar aisteach ag mo chuid? Bheadh orm Custom Made lionsaí a fháil ar phraghas nach beag, ní fheadar an fiú é.

Stir Crazy / Bhíos imithe bán!

Fuair mé na nathanna cainte seo ó Aoife Ní Chonchúir, grma a Aoife.

"Táim imithe le gealaigh / tá sé i mo chur le gealaigh
Táim imithe bán / tá sé i mo thiomáint bán
Táim ag braistint corrathónach (má bhíonn tú just restless)"

Dáiríre, bhíos imithe bán leis an bhfearthainne an tseachtain seo chaite, ach bhí deireadh seachtaine bhreá againn sa Adirondacks, Old Forge.
Bhí an Moose River fiáin de bharr an méid sin báistí agus uisce breise ó na lochanna (os rud é go raibh na dambaí ar oscailt acu leibhéal uisce sna lochanna a ísliú roimh teacht an sneachta) mar sin bhí na kayakers ar neamh.
Is olc an ghaoth nach séidfidh go maith do dhuine éigin. Bhí sé tirim buíochas le Dia…..

Ag Greadadh Báistí...

Tá sé fós ag greadadh báistí, is mór an lán uisce atá caite aige. Seo é an t-ochtú lá gan stad! Ní bhíonn sé mar seo de gnáth, cheapas go raibh mé slán ón drochaimsir seo, b’fhearr liom an sneachta aon uair.
Faighim tuisceanach ach, faraor ní fhaighim comhbhrón ar bith ó mo chairde in Éirinn. “…..ná déan dearmad ar an saol atá againne” a smaoinítear sílim……(b’fhéidir gurb í cúis paranáia í an fhearthainne sheasta throm seo … go mór mhór i nduine a cheapann go bhfuil sí éalaithe uaithi go deo …...oh well, is móra iad na fadhbanna atá agam)
Tá cabin fever ag na cait fiú, tá siad ag éirí stir crazy! Bhí Púca ina phúca an lá iomlán inné, a deirfiúr bocht á ciapadh aige gan faoiseamh, leis sin bhí sé ag chur isteach ormsa ag rith suas na cuirtíní mar ghealt srl. Bhí orm é a chaith amach uair amháin síocháin a thabhairt di siúd agus domsa………

Táimid ag dul anocht ó thuaidh go dtí an Moose River Festival. Tá sé níos tirime i dtuaisceart an Stáit.

Tá an galar éin i Turkey anois…………
Fuarthas amach seachtain no mar sin ó shin go raibh nasc díreach idir an ‘flu ag tús na haoise seo chaite agus galar éin. Ghlacfadh sé b’fhéidir cúpla bliain ach, tá sé ráite go bhfuil seans ann go gclaochlódh an galar éin seo go galar daonna.

Fimíneacht

Tá níos mo ar an NY Times inniu faoin gcléir Chaitliceach i California agus drochíde na bpáistí. Scaoileadh na comhaid faoi 126 sagart in LA inniu agus is léir go raibh an trioblóid seo ar siúl breis agus 75 bliana. Bíonn sos againn ón nuacht seo ar feadh míosa nó dhó agus ansin tagann eolas breise chugainn. Gach uair bíonn an t-eolas níos measa, tá sé níos measa ná ‘scannal’ dar liom, cé go dtugtar ‘Scannal na hEaglaise” air. Bhíodh tuismitheoirí ag cur a bpáistí faoi cúram na mic mallachtain seo trí na glúine agus dáiríre ní raibh cuid des na páistí seo ach uain i lámha na mbúistéirí. Is cosúil go raibh cúrsaí i LA chomh measa le Boston. Is í an fhimíneacht a chuireann isteach go mór ormsa, ag smaoineamh ar an méid sin páistí i lámha na millteoirí. Nílim in inniu fiú léamh na sleachta.

Dhá uair ó shin bhí sliocht ar Reuters Alert-Net a rá nach bhfuil an Avian ‘flu i Romania, is nuacht bhreá í sin, má bhíonn sí fíor! Beidh toradh scrúdaithe againn faoi Turkey amárach………….

All Nighter

Tháinig an saol idir mé féin agus mo bhlog. Tá sé beagnach seachtain ó scríobhas focal anseo. Bhí brú oibre orm an tseachtain seo chaite go dtí go raibh fíor pian sa tóin agam ó bheith os chomhair mo ríomhaire. Ansin, mar luach saothair, bhí an deireadh seachtaine thar barr. Do thuirling cairde ó áiteanna éagsúla orm anseo Dé hAoine. Ar dtús, na ceoltóirí Randal agus Roger atá ar chamchuairt cheoil faoi láthair. Tá Randal ina chónaí i Seattle agus Roger i Taos New Mexico, bhíodar in Albany ag seinm agus bhí gig acu siúd i NYU oíche Aoine. Bhí orthu dul thar mo gheata ar a dturas......Tar éis cupán tae anseo agus sos, d’fhágadar a gcuid stuif le plean teacht ar ais agus fanacht linn thar an oiche. Ansin d’imigh siadsan ó dheas go Manhattan agus a gceann scríbe.
Chuaigh mise, Paraic agus triúr eile dár gcairde tamall gearr eile ina ndiaidh, beirt a tháinig ó Massachusetts, na Siobháin a thugaimid orthu, agus ár gcara Úna. Bhuaileamar le dream eile thíos bhaile, lucht na teanga ar ndóigh, ár mbaicle! Bhí an ceolchoirm ana mhaith. Ach, mar a tharlaíonn go minic le dream Éireannaigh, bhí cúrsaí tar éis na ceolchoirme oifigiúla níos fearr!! Ar ais linn go dtí an pub, The Cedar Tavern, ag 11 30 nó mar sin agus tar éis roinnt dí agus cainte, thosnaigh an ceol arís. Tháinig ceoltóirí eile isteach timpeall a h-aon. Bhí fíor seisiún ann a lean go dtí 4 15. (Ach ní raibh a fhios ag éinne go raibh sé chomh déanach san oíche, d’imigh an t-am uainn gan cead.) Ar ais ansin go dtí mo theach agus chonacthas sinn uile ag ithe tosta sa chistin agus é a sé a chloig maidin Sathairn. Bhí na ceoltóirí bochta leath marbh.

De gnáth ní tharlaíonn all nighter mar sin ach ar Deireadh Seachtainí na Gaeilge!

D’imigh na fir cheoil tráthnóna Sathairn ar aghaidh chuig a gcéad gig eile i bPennsylvania an oíche céanna agus bhí lá ciúin ag an dream eile againn anseo ag léamh na bpáipéir agus ag bailiú fuinnimh. ……….ansin ceolchoirm cheoil traidisiúnta eile tráthnóna Dhomhnaigh le Joanie Madden agus Jerry O’Sullivan. Ceoltóirí eile den scoth!

Anois, ar ais ar an gnáth saol atáim: cad faoin ngalar éin seo?

I bhfocal Maggie Thatcher “Out Out Out”

Tar éis éisteachta ar scéalta ó mharthanóirí Katrina agus Rita, rith sé liom go raibh sé in am dom glantachán a dhéanamh. Tá an iomarca stuife againn, gach áit. In ár gcófraí, i mo theach iomlán! Ar mo ríomhaire, (go mór mhór i mo Inbox) agus a leithéid. Tá saol níos simplí uaim, agus, an lá atá inniu ann, tá cuid den stuife breise seo ó dhaoine eile, níl sé uaim, agus an cuid eile oiriúnach don bhruscair.

Chuireas tús ar an gníomhaíocht seachtain go leith ó shin. Go dtí seo déarfadh mo cara Úna go raibh cuma minimalist go leor orm féin agus ar Pharaic i gcomparáid léi ach, Úna, fan go bhfeicfidh tú anois sinn.

Táthar tús a chur ar ghníomhaíocht mar seo i slite beaga. Céim ar chéim, ar eagla go dtitfeadh i bpoll éadóchais tú.

Ar dtús na cófraí sna seomraí leapacha, (as seo, nuair a théann rud nua isteach, ba chóir go dtiocfaidh rud éigin amach.) éadaí, bróga srl. Ansin fearas spórtúil!
Ansin seilfeanna. Níl an méid sin mhaisiúcháin uainn? Sa chistin: tá an iomarca soithí plaisteacha ann ón mbialann Indiach….. srl.. Lean mé mar seo agus gach uair a tháinig Paraic abhaile bhí málaí eile sa halla ag tabhairt fáilte roimhe, agus iad siúd ar a mbealach amach .
Ansin mo rhíomhaire. Tá córas nua agam déileáil le email fiú. Tháinig mé ar an scalladh teanga seo agus do thuig mé díreach go raibh an fear bocht ag dul ina ghealt. (Tá náire orm a rá go raibh breis agus míle nóta i mo Inbox de dheasca leisce agus an méid a thagann isteach gach lá, ní chreidfeá, os rud é go raibh mé ró leisciúil spam blockers nua a ceangal ann srl.) |
I bhfocal Maggie Thatcher féin “Out Out Out “ a dúirt mé.
Má bhíonn sé tábhachtach téann sé i gcomhad díreach, muna bhfuil, sa bhruscair. Fuaireas comhairle anseo a bhí ana mhaith ar fad.
Níl ach naoi gcinn sa diabhal inbox inniu.

Ach is cath síoraí é.