Bhí ruaille buaille timpeall na tíre inné, sna cathracha móra ach go h-áirithe. Tháinig roinnt imirceach amach ar na sráide agóid a chur in aghaidh a stádais mídhleathacha. Tuigim go mór a gcás, tá sé an deacair teacht isteach faoi scáth an dlí ón áit míchairdiúil seo. Níl córas ann. Nochtar an t-iarratais stádas an imircigh, mar sin bíonn drogall ar cách iarratas ar bith a dhéanamh. Ní nach ionadh. Ach cheapas gur nochtaigh imeachtaí inné an falla gloine atá idir sinn atá lonnaithe anseo le cártaí glasa agus an dream nach bhfuil cartaí acu. Cuirtear bolscaireacht amach sinn a mhealladh isteach agus tacaíocht a thabhairt, “Lá gan Imirceacha” a tugtar air, ach dáiríre ní raibh suim dá laghad agamsa a bheith páirteach, an scéal céanna ó mo chairde. Ní hé le rá nach bhfuil trua againn dóibh siúd, ach ba amaideach an smaoineamh go mbeimis in ann a bheith ar na sráide ag taobhú leo. Bhí orainn dul ar obair.
Ach fadhb mhór í seo agus ag éirí níos measa. Tá páirt ag an lucht imirce seo i saol mór na tíre agus ba cheart luach a saothair a aithint agus meas a bheith ag an rialtas orthu, tá sé tuillte acu. Is dócha go bhfuil an rialtas láithreach ag iarraidh í a chur ar an méar fhada, go dtí go bhfuil sí fágtha don chéad dream eile a réitigh. Í seo agus an praiseach atá déanta acu in
Oíche cheoil agus cainte amárach. Club an Chéad Chéadaoin i Dunnes Pub. 15 Shapham Place, White Plains, NY.
No comments:
Post a Comment