Bhí greann uaim le déanaí agus fuaireas ó leabhair Basket Case le Carl Hiaasen é. Bíonn an t-údar seo ana ghreannmhar i gcónaí agus ba mhinic agus mé ag léamh an ceann seo, a bhriseas amach ag gáire …….....Bhíos ar turas le mo mhac, eiseann ag tiomaint agus ag éirí míshásta liom mar chomluadar, mo shrón sa leabhar seo ag gáire gach ré nóiméad....agus ní féidir stuif mar seo a mhíniú i gceart, ní bhíonn sé greannmhar san athinsint! Ba chóir é a léamh.… Chuir sé i gcuimhne dom McCarthy’s Bar le Pete McCarthy, a léas blianta ó shin. Chaitheas an turas idir BAC agus cathair Luimní ag léamh an ceann sin ar an traein agus ba bhreá an comhluadar é, mise mar ghealt ag gáire ós árd agus liom féin ar an traein............... Dála an scéil sa chás Basket Case tá an laoch ina iriseoir ach faoi dhrámh nó, as lé, le úinéir an pháipéir. Mar sin is ag scríobh cholúin na marbh a bhíonn sé gan seans bogadh go dtí na príomh leathanaigh….…um an dtaca seo tá sé tógtha go mór le comharthaí a bhás féin agus cinnte nach bhfuil ach tréimhse ghearr fágtha aige. …..…..osclaíonn an scéal le bás as an ngnáth agus leanann mar úrscéal bleachtaireachta le greann taobh thiar gach cúinne.
Friday, July 28, 2006
Basket Case
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment