Solas an Earraigh

Tagann athrú ar an solas ag an am seo den bhliain agus éirim corrthónach, feicim go bhfuil alan le déanamh sa teach agus taobh amuigh sa ghairdín agus bím mí fhoighneach liom féin tús a chur ar gach rud ag an am céanna. Chaitheas an deireadh seachtaine seo ag obair lasmuigh agus tá cuma i bhfad níos fearr ar an ngairdín cheana féin, agus inné le luí na gréine, dúirt mé liom féin go bhfuil orm cúpla seomra sa teach a phéinteáil, feicim mhéarloirg gach áit, ansin na fuinneoga a ghlanadh, troscán a bhogadh timpeall srl. Glantacháin an earraigh is dócha atá ag chur an diabhal meon seo orm, ach tá fuinneamh ar leith ionam na rudaí uile seo a dhéanamh. B fhéidir go bhfuilim cosúil le éan ag an am seo den bhliain, gnóthach sula dtagann an aimsir te! mar chaithfidh mé a admháil nach mbíonn mórán fuinnimh agamsa i lár an tsamhraidh ach mohito a ól, leabhair a léamh agus néalta codlata a ghlacadh faoi scáth na gréine. Saol an mhadaidh bhán!
Maidir le leabhair, rinne mé dearmad leabhair atá leite agam a luaigh anseo le déanaí, bhuel chríochnaigh mé The Day of The Locust le Nathaniel West cúpla lá ó shin. Is cur sios atá ann faoi na gnáth daoine sa chúlra fad is a bhí Hollywood ag fás, ach scéal an iarthair go hiomlán atá ann i ndáiríre, agus an tslí in a bhíonn daoine ag iarraidh teacht ar clú agus cáil in aon slí, gan smaoineamh ar an gcostas, nó fiú teacht ar sort chlú trí teagmháil le daoine mór le rá.