The Crossing le Cormac McCarthy

Críochnaigh mé an leabhar The Crossing aréir. Seo an tarna ceann sa Border Trilogy le Cormac McCarthy, agus scéal faoi déagóir ag teacht ina fhear i saol crua, bunaithe i New Mexico ar dtús ach bíonn an fear óg ag taisteal go Mexico agus ar ais agus é ag éirí ciall a tharraingt as an saol agus an cinneadh ceart a dhéanamh i gcónaí. Bhuaileann sé le daoine de gach saghas ar a thuras, cuid acu cabhrach agus cneasta, ach an chuid eile……. Ní fhéadfá a rá gur bhaineas taitneamh as an leabhar seo, i slite b’fhéidir, ach bhí an fhírinne ann sílim faoi saolta déagóirí gan tacaíocht aon áit sa domhan, ní hamháin i Mexico i lár an chéid seo chaite. Éiríonn an príomh carachtair Billy ina fhear le costas an ard ar fad agus fágtar chomh uaigneach go raibh mé an-bhrónach ar a shon agus ar son déagóirí eile a bhíonn fágtha mar seo gan treoir. Tá cara agam agus é 92 bliana d’aois, tagaimid le cheile go rialta agus is chuimhin liom é a rá uair amháin agus sinn ag caint faoi leabhair go bhfaigheann sé rud éigin éagsúla ó leabhar maith gach uair a léann sé é. Braitheann sé ar do shaol féin, a dúirt sé, cad a bhíonn ar siúil agat ag an am, cad iad do chúraimí ag an am, srl. Bíonn sé ag léamh an t am ar fad, leabhar nua aimseartha agus sean leabhair clasaiceacha a bhíonn leite aige uair nó dhó cheanna. Anois táim ag smaoineamh os rud é go bhfuil triúr mac agam ina ndéagóir go dtuigim níos mó an fear óg sa scéal seo agus anróití an tsaoil leis. An léifidh mé arís é uair éigin? Ní a fhios agam.