Griangraif ón lá mór.

"Túirne Mháire"
Máire Haslam ag labhairt linn faoi ráiteas an rialtais i leith na Gaeilge.
(griangraf: Mairtín Gavin)

Siobhán ar a méarchosa

(griangraf: Mairtín Gavin)

An seisiún i réim, Cormac, Séamas agus Mark.
(griangraf: Mairtín Gavin)

Noel agus mise ag deireadh an lae.
(griangraf: Mairtín Gavin)

Tá na griangraif ag teacht!

Cuirfidh mé anseo iad amárach.
GRMMA>

Lá na Gaeilge 2007

(Pic ó 2005, Muiris, mise agus Br.O Cuinn)

D’imigh an tseachtain seo chaite mar ghaineamh trí mo mhéara! Bhí an Lá na Gaeilge 2007 ar siúil dé Sathairn i gColáiste I, New Rochelle NY. Bhí an-lá againn. Chuireamar tús ar imeachtaí an lae ag a naoi a chlog agus leanamar go dtí, bhuel timpeall a sé nó mar sin. Bhí 82 í láthair agus sinn uile dírithe ar an teanga an lá iomlán. Bhí ranganna ar ceithre leibhéal, (le múinteoirí den chéad scoth, Eibhlin Zurell, Una McGillicuddy, Seán Tierney, Caoimhe Ní Bhaoill,) Bhí grúpa chomhrá ann chomh maith, fiche daoine le gaeilge líofa le cheile agus iad dírithe ar fhadhbanna an domhain a réitigh! Bhí dhá léachta againn; ceann amháin faoi “Ráiteas i leith na Gaeilge” le Máire Haslam (tuairim suimiuil anseo!)agus ceann eile An Appalachian Trail le Noel Cotter. Bhí scannán an deas againn chomh maith; an bráthair Cathal Ó Cuinn, nach maireann, ag caint le Pádraig Ó Cearuill i 2006. Ba é seo an seachtú lá na Gaeilge i Westchester NY agus go dtí seo bhíodh Br. Ó Cuinn i gcónaí linn ar an lá mór. Tháinig cuid dá chairde ó phobal Choláiste I, bráithre eile, agus cé nach raibh focal Gaeilge acu bhíodar sásta féachaint ar an scannáin agus éisteacht ar ghuth a sean chara. Bhí cúpla focal le rá ag buan cáirde an bráthair, Br. Robert Durning agus Muiris Bric. (Griangraf thuas ag Lá na Gaeilge 2005)

Sílim gur bhain gach duine sult as an lá ach faraoir rinne mé dearmad mo ceamara a thabhairt liom…bhí go leor rudaí eile ar m’intinn an mhaidin sin! B’fhéidir go bhfaighidh mé griangraf nó dhó in ephoist ?.... Tháinig lucht na teanga ó Baile Atha Cliath, Washington State, Mass, Ct, Long Island, NJ agus Pennsyvania, gan trácht ar ár ndream féin ó NY!

Go raibh míle maith agaibh go léir, ar dtús an fhoireann; Siobhán Shea, Máire Aine Swords, Naomi Mc Cooe, Sean O Fiannaí, Bernadette Broderick, Donncha O Cuinn, Maura agus Colie O'Leary, Joan O'Connell agus Cian Mac Suibhne. Bhíodar uile ag obair ó luath na maidine gach rud a bheith in ord agus in eagar, agus ar ndóigh mo bhuíochas a ghabháil chuig ár gcuairteoirí uile.

Dar Fia!

Fiorsceál!
Mharaigh mé iora glas ar an mbóthar ar maidin!
Léim sé amach os mo chomhair, an fear beag bocht, cuma deas sona air, sílim gur chuala sé torann éigin mar chas sé a cheann ach an treo mícheart, torann mo charr is dócha agus mé ag iarraidh stopadh, ach ochón, ró dhéanach. Bhraitheas an tuairt bheag, ana bheag, agus chonaic mé a eireaball, fós in airde thar a chorp brúite i mo scátháin.

Bíonn alán ainmhí allta sa cheantar seo, anois is arís buaileann ár saolta le cheile agus is annamh a bhíonn an lá ag an ainmhí. Cheapfá ón eachtra beag brónach seo go mbeinn réidh don chéad eachtra eile….ansin tráthnóna inniu bhíos ag teacht abhaile tar éis Eoghan a fhágáil ar ais ar scoil. Bhíos i mo charr ar bhóthar ciúin idir coillte agus loch gan smaoineamh ar aon rud ach an radharc deas………go hobann phreab fia an mhór, (mar chapall rása,) aniar aduaidh orm as an gcoill, rinne mé iarracht stopadh ach tharla gach rud chomh tapaigh; bhuail sé ar dtús ar sciathán an chairr, rith sé in aice liom, abhóg nó dhó, ansin, creid nó ná creid léim sé thar mo charr bheag. Chonaic mé a bholg, agus a leath deiridh agus cheapas go mbeadh ceann dá chosa deirí isteach an fhuinneog orm. Chuala, sílim a chos ag bualadh barrbhog an chairr. Ansin chonaic mé, i mo scáthán, a thuirlingt ar an taobh eile agus isteach sa chlaí leis.
Bhíos ag crith…. agus eagla orm féachaint ar an gcarr tamall, ach tá sé ceart go leor.

Creideamh agus Cultúr

Bíonn creideamh agus cultúr measctha suas chomh minic sin nach féidir iad a aithint in a aonar uaireanta, dar liom. Cur i gcas na h Éireannaigh agus Caitliceachais le fada anuas nó na Afghanis agus an traidisiún Moslamach. Bíonn saolta difriúla ag na Moslamaigh san iarthar ó tionchar agus na cearta daonna a bhíonn nádúrtha anseo. Éiríonn an iomarca trioblóid idir iad siúd a bhíonn faoi tionchair éagsúla ach ag iarraidh ag an am céanna a mhaireann faoin scáth reiligiún céanna. Ní mhíníonn na grúpaí difriúla an Koran nó an Bíobla sna slite céanna de bharr na difríochtaí inmheánacha atá iontu féin óna saolta. Ansin bíonn siad ag iarraidh an ciall a bhaineann siadsan féin a chur in iúl do chách, mar ar ndóigh ceapann siad go bhfuil a gceann an rogha is fearr dóibh uile………ach níl aon ceann ceart amach is amach mar níl iontu ach interpretations. (focal ceart éinne? Mínithe phearsanta?)

Agus ní fheadar an bhfiú é seo ar chor ar bith? ...A bheith tógtha go mór le bealach amháin, agus ansin na hargóintí agus na trioblóidí uile. Cén fáth nach bhfuil daoine in ann teacht ar a rialacha féin óna saolta agus a gcuid staidéar féin. Níl an bhóthar seo chomh fada sin gur bhfiú am a chaitheamh amú ag argóint faoi rialacha an tsaoil? Ceart dom ceart duit! (Chomh fada agus nach bhfuil tusa ag iarraidh mé a mharú is dócha.....)

Is trua an rud é go bhfuil ceangal idir creideamh le faitíos chomh minic sin chomh maith. Má bhaineann an creideamh le smacht a choimeád ar a lucht leanúna níl éalú ón bhfaitíos. Ach nach deacair é smacht i gcásanna mar seo a mhíniú i gceart? Easpa saoirse is ea an freagra simplí ach nach mbíonn mórán daoine tógtha lena reiligiúin éagsúla, ….agus lán sásta leanúint le na rialacha agus na treoracha gan ceist, nó an bhfuil eagla orthu rud ar bith a dhéanamh de dheasca an smacht céanna?

An bhfuil an saol níos simplí dóibh siúd? An bhfuil siad ró leisciúil teacht aníos lena smaointe féin nó an bhfuil ganntanas intleacht ann? Ní bhíonn orthu a gcoinsiasa féin a chur faoi scrúdú! Ach an mbeadh coinsias ar bith acu gan treoracha ina saolta nuair a bhíodar óg foirm éigin a thógáil ar a gcoinsias? Ceisteanna gan freagraí.

Léigh me an leabhar The Bookseller of Kabul le Asne Sierstad an tseachtain seo chaite. Fíor scéal (ach le cuma úrscéal) faoi clann Moslamach ar an meán aicme in Afghanistan agus an saol a bhí acu ag an am san, Samhain 2001. Bhí cúrsaí polaitiúla saghas feola ar chnámha an scéil; sé sin an gnáth saol a bhíonn ag teaghlach sa tír sin, go mór mhór saol na mban. Bhí an-díomá orm leis. Bhí na carachtair uile, idir fir agus mná, an lag chomh maith, bhíodar suarach, santach, aineolach, foréigneach agus i ndáiríre go dona amach is amach in ngach slí. Bhí na mná uile ina sclábhaithe agus do bhí na fir, fiú iad le oideachas, maslacha! Ní raibh ach duine amháin sa leabhar seo beagáinín cneasta, ar a laghad lena pháistí féin, agus ba ghadaí a bhí ann. Bhí sé ag gadaíocht chun teacht ar bia dá chlann a bhí ag fáil bháis le h-ocras……….. D’éirigh leis an leabhar seo go han mhaith ar an margadh anseo san iarthar, ní nach ionadh….ag an am san bhí cogadh tar éis tosnú idir na SAM agus Afghanistan. Bhíos ag smaoineamh an saghas bolscaireachta atá sa leabhar seo nó an é seo pictiúr dáiríre den pobal in Afghanistan…..

Ansin, chuala mé agallamh le Irshad Manji ar chlár raidió dé Luain. (éist ar an mír más maith leat faoi Faith without Fear) Is bean Moslamach, intleachtach í ó Ceanada. Bhí sí ag míniú dúinn na trioblóid a bhaineann le lucht leanúna Mohammad, ar fud an domhain inniu. Ach, bíonn a saol féin i mbaol anois de dheasca a cuid oibre, fiú féin, tá an bhean chróga seo ar bhóthar díreach, cineál mhisin, agus tá sí toilteanach a bheith i mbaol chun a teachtaireacht a scaipeadh. Níl sí sásta a bheith ina h-iománaí ar an gclaí, mar a bhíonn na Moderates, dar léi, ....atheagrú, nó athchóiriú atá uaithi. An catalyst ina saol compordach féin ná scéal faoi déagóir (17) san Afraic a tugadh breithiúnas céid buille uirthi mar gheall ar gnéas roimh pósadh, ach bhí a fhios ag an mbreitheamh gur banéigin a bhí i gceist agus bhí fianaisí le fáil. Droch scéal. Taistealaíonn Irshad Manji timpeall an domhain ag tabhairt léachtaí agus tá scannán aici chomh maith. Faith Without Fear. Ach mar a luaigh mé thuas, tá radharc difriúil aici mar bhean Moslamach ó tionchar an Iarthair agus chomh fada agus atá sí ag caint in ollscoileanna agus araile anseo bíonn an lucht éisteachta in a lámh aici.

Tuigim arís agus an píosa seo scríofa agam cén fáth a sheachnaím ábhair mar seo de gnáth. Cuireann siad isle brí orm agus téim timpeall i gciorcail. Níl aon freagra ar argóintí bunaithe ar difríochtaí idir cultúir, traidisiúin, reiligiún agus iad measctha le cheile. Is trua nach bhfuil cineál cearta saoránaigh an domhain againn, ach sílim nach mbeidh riamh, i mo shaol ach go h-áirithe. Sin a fheictear i scéalta science fiction.

Plean ar Strae!

Bhí plean agam píosa a scríobh faoi clár raidió a chuala mé dé Luain, clár a bhaineann le leabhar atá léite agam le déanaí………ach ochón do bhuail virus éigin orm maidin inné, ceann a mhaireann timpeall lá amháin nó lá go leith. Is aisteach chomh dona agus a bhíonn galar mar seo nuair a bhuaileann sé ort! Is duine láidir go leor mé, ní bhím tinn ró mhinic, agus má bhím, anois is arís, bím ar ais ar mo sheanléim tapaigh go leor. Inné, cheapas go rabhas ag fáil bháis! An seana scéal a ghearrann na cosa uait ó am go ham………Dhúisigh mé le preab timpeall a ceathair a chlog le drochphianta i mo bholg, bhíos ag cur allais agus fuar dá mbarr. Chaitheas cúpla uair ag tabhairt cuairteanna ar an seomra folctha go rialta (Tuigim, tuigim…an iomarca eolais!) agus timpeall a seacht a chlog cheap mé go raibh saghas bhisigh ag teacht orm, ar a laghad bhí mo chorp glanta amach! Ghlacas cith agus ar aghaidh chun oibre mé (óinseach nach beag a bhí ionam agus aistear uair a chloig ar an traein..) Bhíos chomh lag sin go raibh míobhán ag teacht orm an mhaidin iomlán agus tháinig mé abhaile, isteach sa leaba liom ag 3:00 pm agus níor bhogas go dtí a ceathair a chlog maidin inniu nuair a chuir Cara (mo sheana mhadra) i mo dhúiseacht mé agus í ag iarraidh dul amach sa chúl gairdín. Chuaigh sise ina leaba-sa in aice mise ag 3 00pm agus faraor níor bhog an créatúr ach oiread ó shin. Bíonn sí sách dílis! Ní raibh mé ag smaoineamh uirthi fad is a bhíos ag fualaingt!
Ní raibh mé in ann dul ar ais a codladh tar éis í a ligint amach, chuireas an tine ar lasadh sa chistin agus rinne mé leite. Bia an othair!

Táim beagnach ceart go leor anois.

Gradam na mBloganna 2007! Irish Blog Awards 2007! The Bloscars 2007!

D’éirigh le mo blogín seo san ócáid mhór agus chuala go raibh oíche bhreá ag dream na mbloganna san óstlann Alexandra i mBAC aréir. Go raibh míle maith agat a bhreithimh, nó a bhreithiúna (níl aon ainmneacha agam? Níl a fhios agam cé leo a bhí an cumhacht!) agus míle buíochas chuig Edgecast as urraíocht na míre seo, Best Use of Irish in a Blog. Ní féidir liom leanúint gan mo bhuíochas a ghabháil chomh maith chuig mo chara Cormac Mac Fhionnlaoich as a bheith páirteach sa chraic aréir agus an gradam a fháil ar mo shon .

Is iontach an rud é an teanga a fheiscint i lár an saol chomhaimseartha in Éirinn, agus is fíor a rá go bhfuil blogging ceann des na meáin cumarsáidí nua i mbarr réime faoi láthair. ...Tuigim go mór nach aontaíonn mórán liom, nach dtuigeann siad go bhfuil an teanga i lár an saol chomhaimseartha seo, ach tá, fiú má bhíonn ról beag go leor aici. Nuair a bhíonn bearna bheag ann an teanga a ligint isteach i slite mar an ceann seo, Gradam na mBlogganna, agus má bhíonn lucht tacaíochta toilteannach, agus ag iarraidh an teanga a úsáid chomh minic agus is féidir ina gnáth saolta in éineacht le Béarla nuair a bhíonn gá …….gan deighilt mhór a chothú idir lucht na Gaeilge agus lucht an Bhéarla (ach an mhalairt a chothú…)……ansin bíonn sé soiléir go bhfuil spás don teanga i lár an saol chomhaimseartha agus go bhfuil an lucht tacaíochta ag fás.

Is leor sin anois, bím ag iarraidh caint “faoin” teanga a sheachaint anseo, nach mbíonn an iomarca daoine ag caint fúithi in ionad inti i gcónaí?….….. níl ganntanas ar bith d’iad siúd againn!
Go raibh maith agaibh arís.

Ar aghaidh linn le cheile!

Who Killed the Electric Car?

Chonaic mé an scannán seo "Who Killed the Electric Car?" oíche Chéadaoin. Tháinig an gluaisteán seo chun saoil i gCalifornia ó General Motors i lár na 90s, chuireadar roinnte mhaith dóibh ar an margadh mar chúis shamplach ar léas lena custaiméirí. Bhí ar GM stáisiún na haibhléise a thógáil chomh maith timpeall an stáit tacaíocht a thabhairt don triail agus ní fada go raibh an dream, gur leo na carranna, an tógtha leis an gluaisteán beag seo an EV1. Tháinig Electric Vehicle eile ar an margadh ó Toyota (Rav EV) ansin agus ceann ó Honda chomh maith agus cuireadh tús ar ré The Electric Car, ach ré ghearr a bhí inti.
Seo scannán a thosaíonn le sochraid na ngluaisteán beaga seo, agus leanann an scéal ansin ag iarraidh teacht ar an bhfírinne, cé a mharaigh an carr seo? cén fáth? in ainneoin an suim mór a bhí ann ag an am san i bhforbairtí mar seo ón bpoiblí? cuireadh brú ar na gcomhlachtaí móra stop a chur ar an saothar agus na gluaisteáin uile a thabhairt ar ais óna custaiméirí agus iad go léir a mhilleadh, agus na stáisiúin aibhléise uilig a dhúnadh.
Cé a chur brú ar na gcomhlachtaí? Níl sé soiléir ach tagann na ceisteanna aníos, níl cruthú dearfa le fáil, eolas rúnda, leithscéalta ó na comhlachtaí móra ar ndóigh, fadhbanna le batteries srl, (a bhí réitithe tapaigh go leor) ach ceaptar go raibh lámh le comhlachtaí na h-ola agus an rialtas sa drochscéal.
Tá sé greannmhar agus brónach anois ag féachaint siar, bá le GM an chéad gluaisteán na haibhléise seo an EV1 agus anois, ocht mbliana dár gcionn, bíonn an comhlacht seo i dtrioblóid…………. Tháinig an Prius ar an margadh ó Toyota agus fáilte mór roimhe, cé nach bhfuil sé chomh éifeachtach agus an ceann beag a bhí ag GM blianta ó shin i gCalifornia. Saghas féinmharú a bhí ann ag GM. Brónach a fheiscint arís nach bhfuil mórán cumhachta ag an caiteoir i gcúrsaí na ngnóthaí móra. Is cuma linne!!! Ní bhíonn an margadh ag tiomáint na bhforbairtí ar chor ar bith in ainneoin an bholscaireacht ……bíonn sinn faoi chaimpirín acu i gcónaí.

Bhí an scannán an-suimiúil, cé gur thit mé i mo chodladh i lár an scéil ar feadh fiche nóiméad (ní raibh an scéal leadránach ach bhí an-tuirse orm oíche Chéadaoin agus le cúpla gloine fíona dearg caite siar agam, agus guth deas an scéalaí………..agus an tine lasta ós mo chomhair……..)
Is féidir teacht ar an scannán le NetFlicks nó fiú in Amazon