Tá an saol mór faoi chúram ár bpolaiteoirí, sin an fáth go dtugaimid a bpostanna dóibh trí córas na dtoghchán. Is trua go ndéanann cuid mhaith dóibh dearmad ar sin go rialta agus tá sé soiléir gur minic a bhíonn an chumhacht féin mar chuspóir acu in ionad an jab.
Ach nach mbíonn an rialtas freagrach don sochaí sa deireadh thiar thall?
Tugaimid an chumhacht dóibh cúrsaí na tíre a eagrú ar mhaitheas gach duine againn, idir óg is aosta, bocht is saibhir, agus na príomh cuspóirí? Saoirse ón bochtaineacht, seirbhísí sláintíochta, cúrsaí eacnamaíochta a cothú, oideachas den scoth dár bpáistí agus sábháilteacht ónár namhaid, pé inár dtimpeallachta féin atá siad nó iadsan atá thar lear ag bagairt orainn.
Is mó ná trua nuair a mhothaítear bagairtí ag teacht anuas orainn ó chroílár saibhris na tíre, na bainc,
Níl comhionannas in aon sochaí, agus is amaideach an smaoineamh go bhfuil… nó go mbeadh riamh. Baineann an neamhionannas atá ann le cumas, oideachas agus b’fhéidir seans nó ádh (nó fiú mí ádh)…. Tá pá ard tuillte ag daoine le cumas saibhreas na tíre a cothú, is daoine éirimiúil cliste iad siúd agus tá siad uainn, ach tar éis a chuid a ghlacadh tá orthu a bheith sásta cáin a íoc ionas go mbeadh seans ag lucht na tíre nach leo na buntáistí ceanna.
1 comment:
Aontaím go huile is go hiomlán leat, a Hilary!
Post a Comment