Bruscar sa phost

Faighim an iomarca bruscair sa phost, cosúil le gach uile duine. In ionad é a chur díreach sa bhosca bhruscair, áit atá oiriúnach do, oscailaím iad uilig agus cuirim na clúdaigh réamhíochta a bhíonn iontu i mo outbox agus ansin téann siad ar ais go dtí a bhfoinse gan stró ormsa (agus faigheann an oifig an phoist 20 cents uathu an ceann acu.) Cuireann sé áthas aisteach orm é seo a dhéanamh, sílim go bhfuilim ag ghoid cúpla pingin ó na comhlachtaí móra sin a bhíonn achur an stuif seo chugam gan chead. Tá orthu duine a bheith ag obair in oifig éigin iad seo a oscailt. Ceapann daoine áirithe sa teach seo go bhfuil mé as mo mheabhair nó gur bheag an sult i mo shaol mar fhaighim sásamh as an gníomh truamhéileach seo. Ach ma dheánadh gach duine an rud céanna lena gcuid phoist? Fuaireas an nod é seo a dhéanamh blianta ó shin ó cara agam atá imithe ar shlí na fírinne anois. Fuair eisean an mhaitheas chéanna as an gníomh aisteach seo agus is minic a smaoiním faoi le miongháire agus mise a chur na clúdaigh folmha san outbox.