Wednesday, March 16, 2005
Cineál Díse
Ní chreidim go bhfuil seachtain imithe uaim ó scríobhas anseo? Cad a tharla? An bhfuil mé ag éirí sean agus sin an fáth go bhfuil gach lá ag imeacht uaim gan cead? Bhí cuairteoirí againn ag an deireadh seachtaine, b'fheidir gurb é sin é? Thugamar cuireadh do cáirde againn agus a bheirt mac, déagóirí, teacht ag sciáil linn agus lenár gcuid, déagóirí chomh maith. Bhí sé seo socraithe tamall maith ó shin, b'fheidir dhá mhí, agus bhíomar uilig ag súil leis an tréimshe le cheile. ACH, bíonn ACH i gcónaí, sa deireadh thiar thall, níor tháinig ach an máthair agus an mac is sine. Is cosúil go raibh scrúdú ag an mac is óige ar scoil an tseachtain seo agus do bhí air stadéar a dhéanamh ag an deireadh seachtaine, sin an scéal ar aon chuma. Is dócha go raibh sé fíor ach bhí díoma ar mo chuid, bhí díoma orainn mar táimid cairdiúl leis an mbeirt acu mar dís, agus, aisteach a rá ach tagann cínéal athrú uirthi nuair nach bhfuil eisean ann agus a mhalairt go cruinn. Is duine gealgháireach, cainteach, ceanndána i slíte ach dea-croíoch leis é siúd agus is bean flaithiúil í, níos stuama agus dairire ná é agus i gcónaí ag iarraidh trioblóidí an domhan a réitigh, go háirithe nuair a bhíonn deoch nó dhó aici. Cuireann sí cuma dairíre ar an diospóireacht i gcónaí. Mar dís tá siad ana mhaith mar bogann siad a chéile. Chuir sé isteach orainn ar shlí nuair a chualamar nach raibh sé in ann teacht de dheasca an mac agus a stadéar, ach ní féidir cuireadh a thabhairt ar ais....an féidir? Tharla, in ainneoin an imní a bhí orainn, go raibh deireadh seachtaine bhreá againn, agus, duirt sí go raibh ionadh uirthi nuair a chonaic sí go raibh Púca agus Ban (na cait) linn i dtuaisceart na Stáit, dá mbeadh eisean ann bheadh air dul amach go ostán a duirt sí. Rinne mé glan dearmad go bhfuil sé allergic!!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment